مصاحبه ای جذاب با عبدالله روا مجری محبوب

به گزارش ستاره پارسی؛ عبدالله روا در برنامه ویدیو چک حضور بسیار موفقی داشت که تا جایی عبدالله روا به چهره محبوب ورزش دوستان هم تبدیل شد.عبدالله روا متولد 5 اسفند 1364 است.عبدالله روا متولد شده در بروجن میباشد، عبدالله روا شاعر و مجری برنامه های تلویزیونی است وعبدالله روا مدرک لیسانس حقوق دارد.

 

مصاحبه با عبدالله روا

از چه زمانی فعالیت خود را آغاز کردید و پیش از این برنامه، در کجا فعالیت داشته اید؟

درباره من اطلاعات زیادی در فضای مجازی نیست؛ علتش هم این است که من مدت زیادی نیست که به صورت جدی وارد تلویزیون شده ام.

من قبلا ساکن شهرستان بروجن بودم و در آنجا در رادیو و تلویزیون شبکه «جهان بین» یا همان مرکز چهارمحال و بختیاری کار می کردم.

من در رشته حقوق مدرک کارشناسی دارم و تا مقطع لیسانس در اصفهان درس خوانده ام. در حال حاضر هم در رشته ادبیات فارسی در دانشگاه شهید بهشتی در مقطع کارشناسی ارشد تحصیل می کنم و ترم های پایانی تحصیل را می گذرانم.

وقتی برای ادامه تحصیل به تهران آمدم، به موازات تحصیل، در یک دوره آموزشی خوب و کاربردی به نام «طرح جم» شرکت کردم.

در همان کلاس ها با دوستی آشنا شدم و به واسطه آن دوست به «حامد جواد زاده» تهیه کننده برنامه شیش تایی ها معرفی شدم.

در آن زمان جواد زاده یکی از تهیه کنندگان برنامه «روز از نو» بود و من در آن برنامه فعالیت هایی انجام دادم و پس از آن در برنامه شیش تایی ها حضور یافتم.

 

برنامه هایی که در شهرستان مجری آن بودید چه نوع برنامه هایی بودند؟

حضور من در تلویزیون جهان بین یک مقدمه داشت. من از جوان هایی بودم که در شهرستان فعالیت های فرهنگی- هنری مختلفی داشتم و به واسطه کسب رتبه ها و موفقیت های مختلف، شناخته شده بودم. در پاییز سال 1387 گروهی از طرف صدا و سیمای شهرستان به خانه ما آمدند تا با من به عنوان یک جوان موفق مصاحبه کنند.

در آن سال شبکه جهان بین برنامه یی درباره هنر و ادبیات داشت که هر هفته یک نفر از جوان های استان را معرفی می کرد و چون در آن زمان در حوزه ادبیات و شعر فعالیت داشتم و در جشنواره های مختلف مقام آورده بودم، می خواستند با من مصاحبه کنند.

 

این سابقه ادبی در اجرای برنامه شیش تایی ها هم کاملا محسوس است. بد نیست به جزییات آن اشاره کنید.

من در سال 88 در جشنواره امام رضا (ع) که در همه استان ها برگزار می شود؛ در بخش شعر آن مقام اول را به دست آوردم و برگزیده برگزیدگان جشنواره های رضوی شدم. قبل از آن در جشنواره «سوختگان وصل» که هر سال در دانشگاه تهران برگزار می شود در دو سال برگزیده شدم. در یک جشنواره دانش آموزی که در اردبیل برگزار می شد مقام اول را به دست آوردم. بعد از آن در کرمانشاه در جشنواره کانون های مساجد سوم شدم و چند جشنواره دیگر که الان دقیقا به خاطر ندارم که کجا و چه زمانی بودند اما در همه آنها برگزیده شدم.

 

آن برنامه تلویزیونی زمینه کشف استعداد شما را فراهم کرد؟

تا حدودی بله. بعد از ضبط آن برنامه برای تست دادن به صدا و سیمای مرکز جهان بین مراجعه کردم و پس از آن کارم را با اجرای برنامه تلویزیونی «روی خط» شروع کردم که برنامه یی مخصوص جوانان بود. بعدها این همکاری تا حدود دو سال و نیم دیگر ادامه یافت.

 

اجرای رادیویی هم داشتید؟

بله. البته برخلاف اکثر مجری ها که از رادیو وارد تلویزیون می شوند، من از تلویزیون به رادیو رفتم و برنامه سحرهای ماه رمضان را در صدای چهار محال و بختیاری اجرا کردم.

عبدالله روا

ارتباط خودتان با مادرتان چطور است؟

اسطوره زندگی من، مادرم هستند. برای من هم پدر بودند، هم مادر. هم خواهر. هم برادر. همه چیز من بودند و فکر نمی کنم کسی بتواند درک کند این شدت عشق و علاقه ای که به مادرم دارم.

 

از خودتون بگید و از علاقه مندی هایتان:

پاستیل و ورزش را خیلی دوست دارم. سالیان زیادی رو از دوره نوجوانی تا سطح یک خورده حرفه ای تر از آماتور فوتبال بازی می کردم سابقه بازی تو لینگ زیر گروه ایران را هم دارم توی شهر خودمان بروجن بازی می کردم. در هر صورت یک عکس با لباس ورزشی دارم و خیلی پیگیر بودم خیلی هم علاقه مند بودم علاقه اصلیم این بود که یه روزی فوتبالیست بشم ولی خوب دیگه نشد نه فرصت پیگیریش بود نه شرایطش،حقیقتش فقط زورم زیاد بود. من از همینجا به کلیه کسانی که دست و پاشان را شکستم تو فوتبال من معذرت می خواهم.

 

شما حقوق خواندید و ادبیات ادامه دادید این تغییر زیاد علتش چی بوده چرا از اولش نرفتید ادبیات؟

حقیقتش من رتبه ام خوب شد رفتم حقوق اما همیشه به ادبیات علاقه داشتم.

 

کی استعداد شعرتون را کشف کردید؟

سوم دبستان در مسابقات هشت گانه ی فرهنگی، در شهرمون اول شدم، تا سال اول راهنمایی شعر نگفتم،یک چهار پاره گفتم که از مدرسه بیرون نرفت چون گفتند مال خودت نیست !

 

خودتان هم مثل حال و هوای شعرتون هستید؟

نمی دانم. شاید!

 عبدالله روا

 

شما جوان شادی هستید، شعراتون که خیلی شاد نیست؟

گویا من آدم شادی هستم ولی هرچی سعی می کنم شعر هام شاد باشه اما باز هم غمگینه.

 

یک اخلاق خوبتون چیه؟

حسود نیستم و جاه طلب نیستم

 

اخلاق بدتون چیه؟

تنبلم یک خورده یعنی دلم گندست دل گنده ام

 

خوب شاید یک نوستالژی یه دلیلی یه خاطره ای براتون داره؟

این شعر سبک هندیه فکر می کنم برای طالب آملی هم باشد مطالعاتم در این زمینه است خیلی با این سبک شعر به قول خودمون حال می کنم خیلی این شعر رو وقتی که من خوندم موبه تنم سیخ شد و حفظش کردم خیلی شعرهای دیگه هم هست.

 

به کدام یک از آرزوهاتان رسیدید؟

من اصلا آرزو ندارم من آدم جاه طلبی نیستم چون واقعا هیچ آرزوی خاصی ندارم. دوست داشتم مادرم از من راضی باشن، که خدا را شکر نسبتا راضی هستند.

 

 

فال حافظ هم می گیرید؟

فال حافظ هم گرفتم البته آخرین باری که گرفتم نمی دونم کی بوده اعتقاد دارم یک دست پاکی باید اون فال رو بگیره و حافظ هم به قل یکی از اساتید ما استاد حیدر علی طالب پور یکی از حافظ شناسان خوب به کار زبان و ادبیات فارسی و استاد خودمم هست بروجنی هست و دو کتاب شعر بروجنی داره می گفت که شعر حافظ مثل تاج می مونه تاج خودش طلاست توی طلا چی به کار رفته:زمرد یاقوت مروارید یعنی توی هر جای شعر حافظ رو که باز کنی خوبه همیشه فال نیکه کمتر شعر حافظ رو پیدا می کنی که با غم شروع بشه

سکانسی از برنامه ویدیوچک با اجرای عبدالله روا

 

نظرتان را در یک جمله خیلی کوتاه بگویید:

عبدالله روا:خوبه پسر خوبیه

فوتبال:نشد دیگه آرزوی بربادرفته

ازدواج:یه روز خوبی ازدواج می کنیم

اسطوره:پدر

علی ضیاء:یک بار من دیدمش خیلی شیرین